viernes, 12 de febrero de 2016

AÑORANZA


No nos damos cuenta y los años van pasando, nos hacemos mayores y al mismo tiempo también envejecen la familia y los amigos.
Así como nuestros nietos ya no son bebés y se hacen mayores, para los padres y otros familiares también pasa el tiempo, entonces  es cuando te das cuenta que todos aquellos que en su día te quisieron  ya no están a tu  lado y notas un gran vacío en tu vida.
En pocos años he perdido a mi padre, tres amigas y a mi padrino, y justo hace una semana a un buen amigo el cual significaba mucho en nuestro entorno familiar.
No soy una persona pesimista e intento ver las cosas siempre por la parte positiva, pero…no asumo estas pérdidas. Los añoro, pienso en ellos y desearía tenerlos todavía conmigo.
Soy creyente y eso hace que lo lleve mejor. Los recuerdo, y seguro que allá donde estén me ayudan y me esperan hasta el día que nos podamos reunir.

Os quise mucho y os sigo queriendo.

17 comentarios:

esteban lob dijo...

Aunque de poco pueda servir, apreciada María Isabel, en Chile decimos "ayudando a sentir".
Un abrazo.

Chela dijo...

Querida María Isabel,siento lo que has pasado.
Conecto perfectamente con el contenido de tu post En los últimos meses he tenido también muchas perdidas familiares, la última la de una hermana de mi madre,el pasado día 2,festividad de La Candelaria. Te recomiendo que pases de nuevo por mi blog y leas el post titulado "La red que nos sostiene. Urdimbre afectiva", publicado el pasado noviembre y que hace referencia a las pérdidas de seres queridos y sentimientos pero también a todo lo positivo que nos aportaron y a las personas que quedan y nos rodean con su afecto, amor y amistad, que es la "red que nos sostiene". No dejes de leerlo, creo que te gustará.
Gracias or tu visita y tu comentario. Me alegra haber conectado de nuevo.
Recibe un fuerte y cariñoso abrazo.

Piedad dijo...

Hola, Maria Isabel.
Creo que yo tampoco soy pesimista pero comparto tus sentimientos... Me siento identificada en todo lo que dices e igual que creo que me ayudan a seguir viviendo y Dios me da fuerza para seguir adelante llevando la nueva carga.
Tiene que ser así, porque de otra forma no puede ser.. No podría tirar del carrro como digo yo.
La vida sigue y hay que seguir el camino hasta que Dios quiera, pero siempre positiva y sonriendo a la belleza que nos rodea, que son muchas cosas bonitas las que tenemos. Una de ellas es la amistad que nos une...

Un abrazo con cariño.

Josefa dijo...

Querida MIsabel. Siento la perdida de tu amigo. Tambien yo sufro con la perdida de alguien con la que he compartido momentos de mi vida. Pero como bien dices la fé en Dios nos hace fuertes y seguimos viviendo a pesar de la ausencia. Demos gracias a Dios por las cosas que la vida nos regala a diario
Yo agradecco haberte conocido. Porque me dás ejemplo de bondad y generosidad.
Un abrazo con toda el alma.

Mariaisabel dijo...

Querida Piedad, totalmente de acuerdo contigo: La vida sigue y hay que aprovechar los buenos momentos y disfrutar de todo lo que Dios nos ofrece.
Por supuesto, la amistad que nos une es una de las cosas bonitas que tenemos. Gracias al blog os he conocido y eso es muy bonito.
Con cariño
Mariaisabel

Mariaisabel dijo...

Querida Josefa, efectivamente nuestra fe nos ayuda muchísimo, cada día doy gracias a Dios que me mi familia me educara en una fe cristiana.
La amistad, tal como dice nuestra amiga Piedad, es algo muy importante y el habernos conocido por este medio ha sido fabuloso. Ya ves, se habla de los peligros de internet y para nosotras ha sido al revés.
Un gran abrazo.
Mariaisabel

Ardilla dijo...

Hola amiga: En primer lugar quería agradecerte el que compartas mi blog.
Sé lo que sientes en estos delicados momentos, pero si te sirve de consuelo piensa en los momentos "especiales" y "maravillosos" que has podido compartir con todos ellos y lo que habéis aprendido juntos. Quédate con todas esas experiencias que seguro te reconfortarán. La muerte deberíamos comprenderla mejor y saber que nos acompaña desde el momento que nacemos, es como nuestra sombra, va con nosotros en la mochila a todas partes, a veces, nos recuerda que está y nos hace pasar un ratito cerca de ella para que no nos olvidemos de que tenemos que vivir. Eso es lo importante amiga, aprender a vivir la vida de verdad creciendo como seres y estar preparados para aceptar cuando nos llegue el momento de nuestro tránsito.
Un abrazo amiga.

Montserrat Llagostera Vilaró dijo...

Hola Maria Isabel.
La fe hace que nos sintamos acomnpañados por las personas que ya dejaron este mundo, con la seguridad de que están cerca de Dios y nos protegen.
Petons, Montserrat

Mariaisabel dijo...

Ardilla, muchas gracias por tus palabras.
Lo curioso es que yo estoy preparada para el momento de partida, soy creyente y eso no me reconforta. Lo malo es que no estoy preparada cuando marchan mis seres queridos. Los echo en falta y pienso que deberían haber estado más tiempo aquí con nosotros.
No obstante, Dios lo puede todo y teniéndole a El, como decía Santa Teresa :A quien Dios tiene, nada le falta.
Un abrazo
Mariaisabel

Mariaisabel dijo...

Estimada Montse, quina raó tens, la fe, la fe que tenim ens ajuda tant!
Una abraçada!
Mariaisabel

Piedad dijo...

Hola, María Isabel.
Paso a saludarte con el deseo de que te encuentres bien.

Un abrazo.

Marina-Emer dijo...

Maribel querida este sería el cuarto comentario que intento escribirte desde anoche el primero ...bueno acuérdate preciosa que tengo unos pendientes para ti desde hace dos años ...haber si nos vemos y te los llevas ...veremos si este no me lo come ...ya te llamo mañana ...
besitos cariño....
Narina

Marina-Emer dijo...

jose maria criado lesmes ha dejado un nuevo comentario en su entrada "*ESPIGA BLANCA*":

He querido dejarte un comentario en los bellos y oportunos versos HABLAN LAS FLORES , pero no me ha dejado.Un abrazo
**********************************
QUERIDA amiga no se que pasa que o no me entran los comentarios o he de entrar yo a mi correo y ponerlo yo como buenamente se...y tu comentario hasta me lo pasé por la impresora por si me lo llevaba tenerlo que es muy bonito...
Ahora mirare si está el de hoy ...besos

esteban lob dijo...

Paso a saludarte, apreciada María Isabel, para asociarme a tu pena aunque algo tarde y enviarte mi afecto.

esteban lob dijo...

Aclaro que efectivamente es mi segundo comentario en esta entrada, pero lo que quise decir es que lamento que no tengas nuevos post, lo que me hace pensar que no superaste todavía la pena.

Un abrazo para ti y otro para Lluis.

Josep dijo...

Ho sento molt, Maribel. He arribat molt tard, no sabia res de l'estimada pèrdua. Desitjo que ja et trobis millor.
No és el moment, ja ho se, però sempre he pensat que en la nostra cultura no ens ensenyen gens ni mica
saber superar la mort, ni la dels nostres estimats ni estar preparats per la nostra. Una abraçada molt gran, Maribel.

Kira Roza dijo...

Soy un lector a largo plazo de su blog. He aprendido mucho de usted y de las ideas de sus lectores. Permítanme compartir mi experiencia con Dove, Dove ha sido parte de mi hogar desde que tengo memoria y como tengo una piel muy sensible, el jabón Dove, así como el resto de su línea de productos, funcionan bien para mí. Hasta que tuve un cáncer de piel donde me recomendaron al centro herbal Dr. Itua para someterme a un tratamiento de tres semanas que realmente curó mi cáncer de piel y hoy estoy completamente curado del cáncer de piel. También recomendaré al Dr. Itua para curar el herpes, el VIH / SIDA, la diabetes, la hepatitis, Lupus, artritis, cáncer, hechizo de amor, Lyme. cualquier persona con cualquier tipo de cáncer o enfermedad e infecciones que se comunique con el centro de hierbas del Dr. Itua en su sitio web https://drituaherbalcenter.com/shop/ o envíele un correo electrónico directamente a su dirección de correo electrónico drituaherbalcenter@gmail.com para ordenar su medicina a base de hierbas de cualquier tipo para sanar..